Vrijdagmorgen vertrokken we vroeg voor ons langverwachte fietsweekend. Na een kleine twee uur rijden kwamen we aan bij het huisje. Even snel uitladen, iets eten, fietsen klaarmaken en dan konden we aan onze eerste rit beginnen. Yves C begon meteen te vloeken: hij was zijn gps en hartslagmeter thuis vergeten. Gelukkig had hij zijn flauwe mopjes wél bij, want anders waren we écht verloren geweest.
We vertrokken voor een rit van 56 of 67 kilometer. We splitsten ons op, maar al snel kwamen we werken tegen waardoor de lange rit niet kon doorgaan. Dan maar het gat dichtrijden naar de mannen van de korte route. Na wat kilometers en de nodige hoogtemeters waren we weer compleet als groep. Het weer zag er regenachtig uit, maar de weergoden waren ons goedgezind en hielden de kraan dicht.
Na de rit vulden we onze reserves terug aan en werd er goed gehydrateerd, de ene al wat meer dan de andere… 🍻. ’s Avonds haalde Kris zijn goocheltruc boven en konden we onze hersenen laten kraken tijdens de quiz van Yves C. Sommigen hadden al wat meer tips nodig dan anderen. Volgende keer misschien toch een quiz over iets anders dan wielrenners? 😅 Daarna nog wat spelletjes en veel gelach: een ideaal begin van het weekend.
Zaterdag, de tweede dag. Hopelijk waren de benen al wat gewend aan de heuvels, want mijn gps had er geen zin in en besloot niet te synchroniseren. Het werd dus een rit van 96,4 kilometer en 1790 hoogtemeters zonder enig idee wat ons te wachten stond. Soms was het stevig afzien, maar gelukkig geldt nog altijd: alles wat omhoog gaat, gaat ook weer omlaag. Voor de waaghalzen onder ons zelfs een kans om hun snelheidsrecord te breken met wisselend succes.
Alles verliep vlot, tot Johan zijn binnenband besloot een diepe zucht te laten. Platte band, doeme. Gelukkig was dat snel gefikst met een nieuwe binnenband en wat lucht, en konden we weer verder. Iedereen kwam veilig aan en genoot van een frisse pint, een chocomelk of iets anders.
’s Avonds was het tijd voor een heerlijke barbecue. Adams sloot zich bij ons aan om zondag mee af te zien. Veel eten, veel babbels, nog meer gezwans. Meer moet dat niet zijn. Daarna toch maar ons bed in, zodat de batterijen weer opgeladen waren voor de laatste dag.
Zondag was het slotstuk. We startten met een stevig ontbijt: eitjes en spek. Yves C liet zich opnieuw niet kennen en pikte schaamteloos een stukje pannenkoek van Yves J mee. De toon was gezet.
Volgens de buienradar zou het droog blijven. In het begin was het fris, maar de zon liet zich gelukkig snel zien. De benen voelden niet meer zo fris als op vrijdag, maar toch trapten we nog 54 kilometer en 930 hoogtemeters bijeen. De eerste klim ging stroef, maar daarna kwamen de benen terug tot leven. In de afdalingen namen we geen risico’s de weg lag nat van de regen van afgelopen nacht. Zo voorzichtig zelfs dat Noël zijn hoefijzers moest gebruiken om tijdig stil te vallen. Gelukkig bleef hij overeind, al zal hij nog wel even nagelbijten als hij eraan terugdenkt.
Op de laatste klim haakten Dirk en Tjebbe in elkaar, waardoor Dirk zijn ketting eraf liep. Gelukkig geen valpartij, en na vijfhonderd meter klimmen stonden we weer bij het huisje. Iedereen veilig en voldaan binnen, dat is waar het om draait.
Daarna nog even de fiets poetsen, douchen en opruimen. We sloten af met een drankje op het terras met uitzicht over de bergen die we dit weekend bedwongen hadden. Een hotdog erbij en de restjes van de voorbije dagen maakten het compleet. Alleen had Dirk wat last met de ketchup: die belandde niet op zijn broodje, maar op de broek van Yves C. Oeps 😅.
Het was een topweekend, met een dikke merci aan Kris en Rik voor de bevoorradingen onderweg, het koken en alles daarbuiten. En natuurlijk ook een grote dank aan het bestuur dat dit weekend mogelijk maakte.
Mannen, nu goed uitrusten, want volgende week staan we er gewoon weer! 👊
Reactie plaatsen
Reacties